Nerede Bu Devlet Diyenlere Ä°bretlik Cevap

Annem o akşam çok bitkin ve halsiz bir şekilde gelmişti eve. Birkaç gün önce de burnu falan akıyor, alnı durduk yere terliyordu. Biz nezledir diye önemsememiştik. Fakat bu sefer durumu daha kötü görünüyordu.

Birkaç gün böyle kötü bir şekilde işe gidip geldi annem. Eve her gelişinde görüyorduk ki durumu kötüye gidiyordu. Ama o buna aldırmıyor tüm uyarılarımıza rağmen bir kere olsun dinlenmeyi kabul etmiyordu.


Ne desek de annemiz çalışmaya devam ediyordu. Bize sürekli gücümün son damlasına kadar size bakacağım diyordu.


Bir gece eve o kadar kötü gelmişti ki kapıyı çalacak gücü bile kalmamıştı. Elinde bir poşet gördük onu içeri aldığımızda. Poşette meyve ve sebzelerden vardı. Fakat bu meyveler o kadar kötüydüler ki çöpten yahut yerden toplandıkları belli oluyordu.

Annem o gece sabaha kadar öksürdü. Ondan sonraki günlerde gün boyunca durmadan öksürmüştü. Biz ona yaklaşmaya çalıştıkça o bizden uzak duruyor bize elleriyle benden uzak durun diyordu.


Yüzünü, gözünü sürekli bir şeylerle kapatıyor sanki bizi kendisinden koruyordu. Hiçbirimiz farkına varmıyorduk ya da basit buluyorduk durumunu ama hali hiç iyi değildi.


Nihayet dayanamadığımız bir gün ambulansı aradık. Hemen gelip götürdüler. O kadar çabuk gelmişlerdi ki şaşırmıştık. Onları görünce içimiz umut dolmuştu.

Annemi beyaz tulumlu abiler alıp götürdüler. Sonraki gün gelip bizden de numune alıp gittiler. Bir gün sonra gelip annemizin korona olduğunu söylediler. Bizim testlerimiz negatif çıkmıştı.


Anlamıştık ki annemiz kendisinin korona olduğunu bizden gizlemişti. Bize bulaştırmamak için de bizi kendisinden uzaklaştırmıştı. Cefakar annemiz böylece bizi korumuştu.


Annem de hastaneye yatınca bize bakacak kimse kalmamıştı. Erzağımız giderek azalıyordu. Elimizde biraz ekmek, biraz yoğurt, biraz da şeker kalmıştı. Ne yapacağımızı bilemiyorduk.

Çevremizde tanıdığımız bir konu komşu da yoktu. Yardım edecek kimsemiz kalmamıştı. Annesiz biz hiçbir şeydik.

Bundan sonra kim bize bakar, kim bizi doyururdu? Çaresiz bekliyorduk.

Açlığımıza ve sefaletimizin üzerine gelen bir haber bizi yıkmıştı. Bu haberle kahrolmuştuk.


Yazının devamını okumak için görsele tçklayarak ilerleyiniz.