Genç Kızın Yaşadığı Dram

Yine çok aşırı soğuk olduğu bir günde babam sabah sessizce evden çıktı, ama çıkarken babamdan gelen öksürük sesleri, gıcırtılı açılan kapımızın sesini bastırıyordu.

İçimde kötü hisler oluşmuştu, acaba babam Korona salgınına mı yakalanmıştı, eğer öyle bir durum varsa bizim için çok kötü bir durumdu. Zira zaten sağlıklı bir beslenme imkanı bulamıyorduk ve babamın gündelik getireceği yiyecekler de olmasa iyice kötü olacaktık.


Bu durum birkaç gün böyle devam etti. Babam öksüre öksüre gitti, öksüre öksüre geldi. Ama bu günlerde hiç iş bulamamıştı.


Hatta birkaç defa basit iş için gittiği yerden de öksürüyorsun diye geri göndermişlerdi. Babam hastaneye de gitmeyi kabul etmiyordu, geçer inşallah diyor, bizim yanımızda çektiği acıyı belli etmemeye çalışıyordu. Hastaneye giderse, pozitif çıkmaktan ve hatta 10 - 15 gün hastanede yatırılmaktan korkuyordu, çünkü onun tek derdi ben ve üç kardeşimdi.

Babamın yüreğinin ağlaması artık neredeyse dışarıdan duyulacak hale gelmişti, dayanacak gücünün kalmadığını hissediyordum, Annemden sonra babamı da kaybetmeyi düşündükçe hayat dayanılmaz bir hal almaya başladı.


Mahallede kapısını çalabileceğim neredeyse tanıdığımız hiç kimse yoktu, buraya taşınalı bir yıla yaklaşmıştı, ama salgın sebebiyle insanlar birbirlerinin kapısını bile çalmıyordu be nedenle de hiç kimse ile tanışamamıştık.
Görsele t.klayarak ilerleyiniz.